من حسودم

 حس برنده شدن توي مسابقاتي كه دو تايي برگزار مي كنيم علنا مشخص شده. و واي به زماني كه برنده مسابقه تو نباشي. داد و بيداد راه ميندازي و بعضي وقتا كار به گريه و زاري هم ميرسه. تازه يه روزايي كه آروم تري مي خواي قوانين بازي رو به نفع خودت تغيير بدي. خلاصه اينكه با معلم بسيار مهربونت (خانم سالاري) صحبت كردم. بله، توي مدرسه هم اينطوري هستي. مي خواي هميشه برنده باشي. البته اين خصوصيت بخاطر ماه تولدت هم هست فرورديني من. خانم سالاري داره سعي مي كنه بعد از هر مسابقه اي كه برنده شدي تو رو قانع كنه علاوه بر اينكه  قبول كني برنده نيستي به دوستت كه برنده شده هم تبريك بگي. از نظر ايشون خوشبختانه تو دختر منطقي اي هستي و اين رفتارت باعث شده معلمت پيشرفت قابل توجهي توي شخصيت تو ببينه. من هم پيشرفت خيلي كوچيكي بعد از مسابقه هاي خودم و خودت ازت ديدم. اينكه تونستي احساست و بعد از بازنده شدن بيان كني : مامان من حسوديم ميشه. و من مادر بايد به دنبال راه حلي باشم تا اين حس حسودي تو درست كنترل بشه. اين حس بايد به سمتي بره تا تو از مسابقه زده نشي و به سعي و تلاش خودت اطمينان داشته باشي. اينكه از هر بازنده شدني برات تجربه اي كسب بشه تا بتوني براي مسابقات بعدي ازش استفاده كني. به اميد اون روز دخترك پرتلاش من.